Koziorożec alpejski to gatunek górskiej kozy zamieszkującej tereny położone na wysokości 2000- 3000 m n.p.m., między szczytami alpejskimi, gdzie nie docierają drapieżniki. Kiedy wiosną i latem zaczyna brakować mu trawy, częściej przebywa w okolicach lasów i na łąkach.
Zanim spadnie pierwszy śnieg, żeby przeżyć koziorożce muszą zrobić zapasy. Wraz z nadejściem zimy powracają do swoich bezpiecznych legowisk `pod osłoną nieba`.
Jak pozostali roślinożercy, alpejskie koziorożce cierpią na niedobór soli i innych ważnych dla życia minerałów, których cennym źródłem są na przykład betonowe zapory. Beton twardniejąc uwalnia bowiem bogaty w wapno etryngit (związek chemiczny występujący w przyrodzie w postaci minerału, od tłum., za Wikipedią).
Koziorożec alpejski jako jedyny ssak może korzystać z takiego źródła minerałów. Wspina się po pionowych ścianach zlizując etryngit z ich powierzchni, opierając się o małe betonowe wyrostki miękkimi, przypominającymi nożyce, kopytami.
Zapora wodna na jeziorze Cingino, na północy Włoch, jest jednym z miejsc, gdzie można zobaczyć przeczące grawitacji koziorożce alpejskie .
amusingplanet.com
Dodaj komentarz