Historia czołgu T-80 zaczyna się w roku 1967. Prototyp czołgu powstał w Zakładach Kirowskich w Leningradzie. Na uwagę zasługuje fakt, że po raz pierwszy zastosowano w nim turbinę gazową. Jest to silnik, który energię napędową pobiera z przepływających spalin. Pierwszy egzemplarz czołgu T-80 wyprodukowano w roku 1976. Produkcja czołgu odbywa się w Omsku w Rosji i Charkowie na Ukrainie. Czołg T-80 był poddawany wiele razy modernizacjom. Można wyróżnić następujące wersje: T-80, T-80B, T-80BW, T-80U1, T-80UD. Wyróżnikiem wersji T-80UD jest jego napęd – silnik wysokoprężny. W pozostałych wersjach jest napędzany przez turbinę gazową. Turbina ta posiada układ trzywałowy z dwiema mechanicznymi turbosprężarkami i swobodną turbiną. Silnik czołgu T-80 jest tzw. power-packiem. Oznacza to, że jego konstrukcja umożliwia szybką i łatwą wymianę w czasie awarii, dzięki czemu jest możliwość jego szybkiej naprawy i przywrócenia zdolności do przywrócenia na pole walki.
Kadłub czołgu T-80 jest skonstruowany ze zespawanych płyt pancernych. Płyta górna znajdująca się z przodu jest pochylona o 68 stopni. Składa się ona z kilku warstw. Tworzą ją 80 mm stali, 105 mm tekstolitu szklanego, 20 mm stali. Warstwy te różnią się w zależności od wersji czołgu. W późniejszych wersjach dodano do niej pancerz reaktywny Kontakt-5. Wieża czołgu powstaje w wyniku odlewania z integralnymi komorami mieszczącymi elementy pancerza warstwowego. W późnych seriach wersji T-80UD wieże powstają w wyniku spawania płyt walcowanych. Dodatkowo w zależności od wersji są na niej zamontowane pancerze reaktywne Kontakt-1 lub Kontakt-5.
Czołg T-80 jest uzbrojony w 125 mm armatę gładkolufową 2A46. Jest ona umocowana w wieży na czopach. W jej skład wchodzą lufa, która jest wzmocniona płaszczem oraz kołyski i zamka. Armata jest połączona za pomocą gwintu z nasadą zamkową. Armata jest ładowana w sposób zautomatyzowany przez mechaniczny układ zasilania. W skład załogi wchodzą trzy osoby: dowódca, działonowy i mechanik-kierowca.
Najwięcej egzemplarzy czołgu T-80 znajduje się w siłach zbrojnych Federacji Rosyjskiej – 1400 egzemplarzy w służbie i ponad 3100 w rezerwie. Czołg wykorzystuje również Białoruś w liczbie 90 sztuk, Chiny – 50 sztuk, Cypr – 41 sztuk, Korea Południowa – 80 sztuk, Pakistan, Syria i Ukraina – po 320 sztuk.
Czołg T-80 niewątpliwie zasługuje na uznanie ze względu na nietypowy napęd. Jest to konstrukcja rozpowszechniona i ciągle modernizowana. Najnowsze wersje czołgu mają wejść na stan rosyjskiej armii w Arktyce.
Dodaj komentarz