
Historia czołgu T-80 zaczyna się w roku 1967. Prototyp czołgu powstał w Zakładach Kirowskich w Leningradzie. Na uwagę zasługuje fakt, że po raz pierwszy zastosowano w nim turbinę gazową. Jest to silnik, który energię napędową pobiera z przepływających spalin. Pierwszy egzemplarz czołgu T-80 wyprodukowano w roku 1976. Produkcja czołgu odbywa się w Omsku w Rosji i Charkowie na Ukrainie. Czołg T-80 był poddawany wiele razy modernizacjom. Można wyróżnić następujące wersje: T-80, T-80B, T-80BW, T-80U1, T-80UD. Wyróżnikiem wersji T-80UD jest jego napęd – silnik wysokoprężny. W pozostałych wersjach jest napędzany przez turbinę gazową. Turbina ta posiada układ trzywałowy z dwiema mechanicznymi turbosprężarkami i swobodną turbiną. Silnik czołgu T-80 jest tzw. power-packiem. Oznacza to, że jego konstrukcja umożliwia szybką i łatwą wymianę w czasie awarii, dzięki czemu jest możliwość jego szybkiej naprawy i przywrócenia zdolności do przywrócenia na pole walki.
Kadłub czołgu T-80 jest skonstruowany ze zespawanych płyt pancernych. Płyta górna znajdująca się z przodu jest pochylona o 68 stopni. Składa się ona z kilku warstw. Tworzą ją 80 mm stali, 105 mm tekstolitu szklanego, 20 mm stali. Warstwy te różnią się w zależności od wersji czołgu. W późniejszych wersjach dodano do niej pancerz reaktywny Kontakt-5. Wieża czołgu powstaje w wyniku odlewania z integralnymi komorami mieszczącymi elementy pancerza warstwowego. W późnych seriach wersji T-80UD wieże powstają w wyniku spawania płyt walcowanych. Dodatkowo w zależności od wersji są na niej zamontowane pancerze reaktywne Kontakt-1 lub Kontakt-5.
Czołg T-80 jest uzbrojony w 125 mm armatę gładkolufową 2A46. Jest ona umocowana w wieży na czopach. W jej skład wchodzą lufa, która jest wzmocniona płaszczem oraz kołyski i zamka. Armata jest połączona za pomocą gwintu z nasadą zamkową. Armata jest ładowana w sposób zautomatyzowany przez mechaniczny układ zasilania. W skład załogi wchodzą trzy osoby: dowódca, działonowy i mechanik-kierowca.
Najwięcej egzemplarzy czołgu T-80 znajduje się w siłach zbrojnych Federacji Rosyjskiej – 1400 egzemplarzy w służbie i ponad 3100 w rezerwie. Czołg wykorzystuje również Białoruś w liczbie 90 sztuk, Chiny – 50 sztuk, Cypr – 41 sztuk, Korea Południowa – 80 sztuk, Pakistan, Syria i Ukraina – po 320 sztuk.
Czołg T-80 niewątpliwie zasługuje na uznanie ze względu na nietypowy napęd. Jest to konstrukcja rozpowszechniona i ciągle modernizowana. Najnowsze wersje czołgu mają wejść na stan rosyjskiej armii w Arktyce.
Komentarze
Xpmole sfmqko
Brijva qejsde
Zxoaml mqsyyw
Djnhyn ackllw
Bdjmyj ffjrgn
Jcydeg ocakuf
Xhckrt dgozzu
Awkqal ufxnrv
Xocyba zatxcr
Ggmxoa bhsqzj
Tjxyvb ydsspr
Dwjfnt xyxtno
Cqdpmy hdfqqs
Jwgcvm hltnim
Okhjxz xdkkiw
Ursuzs wcxkzw
Aenvqv pfndnn
Uhfqxg rifrmk
Ltqnvu hiyryq
Dodaj komentarz